کوچ

سمت فنا می رود جان به تمنای عشقتا به کجا می رود دل به تولای عشقصورت آن ماه رو در پس آیینه هامی بردم کو به کو وادی بینای عشقسر به عدم داده را فرصت اقرار نیستتا که کند گفتگو از مه بیتای عشقبنده ی در پرده را شوق تو سازد رهاچون ز جهان کنده ها راهی دریای عشق ۹۶/۰۳/۲۳ ۰ ۰ حسن ناظم کوچ...

پیمانه ای با هو زدمذکرت علی ع در سر نشستیک جرعه مهمانت شدمای آنچنانی محو دوستسجاده ات را باز کنچون تیر در پای تو هستدر جنگ خندق در جملدر اوج قدرت بردبارشمشیر حق ، مرد عملای بر تو سهل و محتملدر های خیبر را بکنای پهلوان بی بدلدر شان تو هم راکعوندر وصف عشقت آمدهتطهیر و لا هم یحزنوندر نزدت ای مردانه مرد کوچ...

تا تو به خواب من شدی
بی خور و خواب گشته ام

شرب مدام من شدی
مست و خراب گشته ام

در طلبت دمم نبود
تا که تو را صدا کنم

زخمه به ساز دل زدی
تا که خدا خدا کنم

گویمت از فراق و تو
وعده قدر می دهی

قدر من آن زمان بود
که طرره از تو وا کنم

فاش نمیشود که ما
عاشق و معشوق همیم

اگر که در کوی تو جان
به غمزه ای فدا کنم

کوچ...

گرچه که در ساحت دوست همچو خسی خمیده ام

چون تو به خواب من شدی ذره ی پر کشیده ام

ندانم از کجا شده این همه دل داده گی ام

فقط تو مانده ای و تو در ره آوارگی ام

گم شدم از خودم چنان که یافتنم محال شد

قسم به توحید تو عشق باعث این وصال شد

گفت تخلصت کجاست شاعر بی نام و نشان

گفتمش این شراب برد نام و نشان و روح وجان

کوچ...